Skip to content
- Αναζήτησε μια κοινότητα. Η κοινότητα είναι απαραίτητη στο πένθος. Χρειάζεσαι ανθρώπους να σε υποστηρίξουν και να σε συναισθανθούν βαθιά, να δουν την αλήθεια σου.
- Συνέχισε να αισθάνεσαι την αγάπη, μίλα για αυτόν που έχασες και δημιούργησε ιεροτελεστίες ενθύμησης. Όταν πεθαίνει κάποιος, η σύνδεσή μας μαζί του συνεχίζεται. Όταν πεθαίνει κάποιος, δεν σταματάμε να τον αγαπάμε. Η αγάπη δεν πεθαίνει. Συνεχίζουμε να έχουμε συναισθήματα ακόμη και αν δεν βρίσκεται εδώ μπροστά μας ο αγαπημένος μας. Μπορούμε να συνεχίσουμε κάποια πράγματα που κάναμε μαζί ή να δημιουργήσουμε κάποιες ιεροτελεστίες για τον θυμόμαστε. Βοηθάει επίσης να λέμε το όνομα του αγαπημένου που χάσαμε και να μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις που έχουμε μαζί του.
- Το πένθος δεν σε καθορίζει. Σκοπός είναι να θυμάσαι αυτόν που πέθανε με περισσότερη αγάπη παρά πόνο και ο καθένας έχει τον τρόπο του και τον ρυθμό του στο πένθος. Πολλές φορές φοβόμαστε οτι αν συνεχίσουμε τη ζωή θα χάσουμε τη σύνδεση με αυτόν που πέθανε. Το θέμα είναι να μην χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στο πένθος. Το πένθος είναι μια εμπειρία που ζούμε και συνεχίζουμε να ζούμε αλλά δεν είναι αυτό που είμαστε.
- Συμπεριφέρσου στον εαυτό σου όπως θα φερόσουν στον καλύτερό σου φίλο. Με υπομονή, ευγένεια, συμπόνια και μια διάθεση προστασίας.
- Μην συγκρίνεις το πένθος σου με του άλλου και μην κοιτάς τι γνώμη έχουν οι άλλοι για τον τρόπο που πενθείς. Μην κοιτάς ότι οι άλλοι μπορεί να είναι καλά ενώ πενθούν ταυτόχρονα και εσύ όχι. Εσύ θα πρέπει να βρεις τον δικό σου τρόπο να βιώσεις το πένθος σου.
- Μέτρα τις μικρές νίκες σου. Αυτές μπορεί να είναι ένα ντους, μια βόλτα με τον σκύλο σου, η γιόγκα, μια βόλτα στη φύση, η κηπουρική, το να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να δεις μια ταινία ή ακόμη να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να σου χαμογελάσεις. Μέσα από τις μικρές καθημερινές νίκες έρχεται η ωρίμανση.
- Ο πόνος πρέπει να εκφραστεί και κάποιος πρέπει να γίνει μάρτυρας αυτού του πόνου. Όταν ένας αγαπημένος μας πεθάνει, όλα αλλάζουν. Χρειάζεται να μείνεις στο σκοτάδι χωρίς να μπορείς να διορθώσεις κάτι. Αλλά αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να εκφράσεις τον πόνο σου.
- Εξέφρασε τα συναισθήματα σου. Μην λες μόνο την ιστορία και του πως έγιναν τα πράγματα αλλά και πως ένιωθες ή νιώθεις. Εξέφρασε ακόμη και αντικρουόμενα συναισθήματα που μπορεί να νιώθεις.
- Απελευθερώσου από το συναίσθημα της ενοχής. Η αυτοκατηγορία συχνά συνοδεύει το πένθος. Προτιμούμε να αισθανόμαστε τύψεις παρά αβοηθησία. Οι τύψεις και οι ενοχές δίνουν μια αίσθηση ελέγχου ενώ η αβοηθησία όχι. Πολλές φορές είναι χρήσιμο να αντικαταστήσουμε τη λέξη «αν» με τη λέξη «ακόμη» στην αφήγησή μας. Για παράδειγμα, «Αν είχα κάνει αυτό, ο αγαπημένος μου θα συνέχιζε να ζει», αντί γι’ αυτό να πούμε «Ακόμη και να είχα κάνει αυτό, ο αγαπημένος δεν θα συνέχιζε να ζει»
- Απελευθερώσου από τις παλιές πληγές. Το πένθος σε γυρίζει πίσω να σκεφτείς τα παλιά σου τραύματα. Καλό είναι να σκεφτείς ότι δεν φταις εσύ για αυτό που σου συνέβη αλλά κάτι που είναι λάθος συνέβη σε εσένα στο παρελθόν.
- Η αποδοχή του θανάτου του αγαπημένου μας, μας δίνει χώρο να τον αποχαιρετίσουμε και να τον θυμόμαστε με αγάπη και χαρά παρά πόνο.
- Δεν φτάνει μόνο η αποδοχή αλλά θα πρέπει να βρούμε και ένα νόημα. Όχι ένα νόημα στο γιατί συνέβη αλλά ένα νόημα στο τι κάνουμε μετά τον θάνατο του αγαπημένου μας και πως ζούμε στιγμές με νόημα και ουσία για τη ζωή μας. Αυτό δεν θα πάρει τον πόνο αλλά βοηθά στο να ζούμε κατά τέτοιο τρόπο που τιμάμε τον νεκρό.
- Ζήτα τη βοήθεια ενός ειδικού. Αν βλέπεις ότι ο χρόνος περνάει και δεν μπορείς μόνος σου να διαχειριστείς όλα αυτά που σου συμβαίνουν, ζήτα τη βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή.
